Strona główna » If it is not broken, do not fix it it – co ci powie kanadyjski lekarz rodzinny aka lekarz pierwszego kontaktu w kanadzie

If it is not broken, do not fix it it – co ci powie kanadyjski lekarz rodzinny aka lekarz pierwszego kontaktu w kanadzie

To będzie wpis z cyklu Przychodzi polska baba (z polskim chłopem) do kanadyjskiego doktora i nie wiedzą,czego się spodziewać. Orginał tego wpisu powstał w 2015 roku, ale przejrzałam go i zaktualizowałam w 2019. Daj znać, czy masz jakieś pytania o lekarza w Kanadzie. We wpisie znajdziesz też linki do innych, obszerniejszych artykułów o służbie zdrowia wVancouver.

Do doktora poszliśmy razem z Kubą, chcąc odhaczyć kolejny punkt na liście rzeczy do zrobienia w wakacje 2015, kiedy nasi synowie po raz pierwszy spędzali wakacje w Polsce, z dziadkami.

Myślimy sobie, trzeba zajrzeć do lekarza, porobić badania krwi, oczy zbadać oraz narząd programisty nadmiernie eksploatowany – rękę.

Żeby w Kanadzie skorzystać z darmowej (publicznej służby zdrowia), musisz być ubezpieczony. Jak się ubezpieczyć? Sprawdź, bo wymagania zależą od Twojego statusu w Kanadzie oraz od prowincji, w której mieszkasz. Więcej na ten temat pisałam w tekście o kanadyjskiej służbie zdrowia.

Chcieliśmy sprawdzić, jak będzie nam się rozmawiało z Kanadyjskim lekarzem

Mamy różne doświadczenia z lekarzami polskimi. Nie ukrywam, prywatne ubezpieczenie medyczne Medicover i Luxmed w Warszawie nas mocno rozpieściło. W latach 2009-2014 łatwo i szybko można było dostać się do przychodni, na specjalistyczne badania.

Myśleliśmy, że w Vancouver będziemy mogli skorzystać z podobnych “przywilejów pracowniczych”, bo w kontrakcie Kuby (job offer) był zapis o extended medical benefits. Wiemy już, że to nie jest to samo i prywatny abonament w Polsce to coś innego niż dodatkowe ubezpieczenie zdrowotne oferowane przez kanadyjskich pracodawców.

Chcieliśmy dać się zbadać kompleksowo, wypadałoby chyba raz do roku, c’nie? Plus oczywiście nasze doświadczenie z kanadyjską służbą zdrowia jest niewielkie, więc trzeba się uczyć.

Nie możesz w Kanadzie pójść sobie ot tak, do lekarza przyjmującego prywatnie. Albo do punku pobrania (laboratorium). Albo na tomograf komputerowy. Nie ma takiego zwyczaju, jak w Polsce. Że płacisz i masz prywatne zabiegi / badania, podobne do tych w państwowym Narodowym Funduszu Zdrowia.

Zazwyczaj health card (czyli prowincjonalne ubezpieczenie zdrowotne) nie przysługuje osobom o statusie imigracyjnym innym niż pozwolenie o pracę (work permit), pobyt stały (permanent residency) czy obywatelstwo. Nie zawsze ubezpieczenie przysługuje małżonkowi / partnerowi czy dzieciom osoby ubezpieczonej. Nie jest tak, że kiedy mąż ma pozwolenie o pracę i ubezpieczenie, to jego rodzina dostaje to z automatu. Koniecznie sprawdź, jak to działa w prowincji, do której się wybierasz.

Załóżmy, że masz taką sytuację, że nie masz ubezpieczenia z prowincji (w Kolumbii Brytyjskiej bedzie to MSP, w Toronto OHIP). A chcesz sobie zbadać krew. Co wtedy?

Najpierw sprawdź tak orientacyjnie chociaż ceny zabiegów w takich przychodniach. Tutaj masz przykładowy cennik z przychodni Appletree w Ontario, z cenami ważnymi na maj 2020 roku. Sama wizyta, bez żadnych dodatkowych badań, pobrań krwi, etc. kosztuje 85 dolarów.

Jak wykonać badanie specjalistyczne w Kanadzie, kiedy nie jesteś ubezpieczony?

  1. Idziesz do przychodni, czyli walk-in clinic

    Możesz wybrać dowolną przychodnię. Może być ta najbliżej, lub polecana. A może ta, która ma najkrótszą kolejkę pacjentów danego dnia? Sprawdź w internecie szczegóły.

  2. W recepcji mówisz, że nie masz ubezpieczenia, a potrzebujesz lekarza

    Możesz powiedzieć, że potrzebujesz porady lekarza (family doctor), który da Ci skierowanie na badanie krwi, prześwietlenie, tomograf. Recepcjonistka powie ci, ile to będzie kosztowało.

  3. Zawsze bierz rachunek, potwierdzenie płatności.

    Nawet jesli teraz nie masz ubezpieczenia prowincjonalnego, powinieneś mieć jakieś ubezpieczenie. Może uda się odzyskać część kosztów.

  4. Mówisz lekarzowi rodzinnegu, co potrzebujesz.

    I prosisz np o badania krwi. Jeśli lekarz wystawi skierowanie, to recepcjonistka od razu umówi cię w laboratorium. Lub powie, że zadzwoni do ciebie, kiedy będzie wizyta. Na zelceniu będzie napisane, że nie masz ubezpieczenia (MSP / OHIP coverage).

  5. Idziesz do laboratorium i jeśli to konieczne, znowu do lekarza, z wynikami.

    My korzystaliśmy z Lifelabs, bo mają tam możliwość zobaczenia wyników jak i całej historii. O wszystkim poinformują telefonicznie.

Jak wybraliśmy kanadyjskiego lekarza pierwszego kontaktu?

Chciałabym powiedzieć, że z polecenia. Ktoś nam polecił jakiegoś lekarza i do niego poszliśmy. O nienienie, to tak nie działa.

Po pierwsze, pisząc “kanadyjski lekarz” nie myślę tylko o lekarzu, który jest Kanadyjczykiem. W Vancouver leczą lekarze wielu narodowości, także Polacy. Nie zależało nam specjalnie na lekarzu mówiącym po polsku, ale wiem, że dla wielu pacjentów ta kwetia jest ważna i podnosi ich komfort.

Pytałam znajomych i nieznajomych o lekarzy rodzinnych, którzy przyjmują w naszej dzielnicy (Mount Pleasant) i przyjmują nowych pacjentów. Dostałam kilka(naście) nazwisk i wierząc, że lepiej pokazać się niż przez telefon prosić, poszłam do większości z tych miejsc. Poszłam i dowiedziałam się, że lekarz nie przyjmuje nowych pacjenów. Nawet z polecenia obecnych pacjentów. Jeszcze wtedy nie wiedziałam, jak ważny jest networking w Kanadzie i że to, kogo się zna, bardzo często zdecyduje o jakości życia.

W 2014 nie było jeszcze grup na Facebooku, na których możnaby zapytać o lekarza, przeczytać opinie z pierwszej ręki, ewentualnie poprosić o szepnięcie dobrego słowa na recepcji, żeby może znalazło się miejsce.

Koniec końców zdecydowaliśmy, że jedziemy do walk in clinic. To przychodnia, co to już kilka razy w niej byłam.

Ta przychodnia była najbliżej naszego domu i to zdecydowało. Wtedy nie mieliśmy innego pomysłu do kogo pójść, a wciąż nie mieliśmy doktora pierwszego kontaktu (family doctor).

Jak próbowaliśmy rozmawiać z kanadyjskim lekarzem o badaniach okresowych.

Będzie trochę śmiesznie, a trochę nie.

Zajeżdżamy, fajnie, tylko godzina czekania, no i próbuję wytłumaczyć recepcjonistce z czym ja przyszłam. Że to nie jestem chora ani cierpiąca tylko tak profilaktycznie chcę zobaczyć doktora, ginekologa może (cytologia i te sprawy).

I co się okazuje?

  • Że po pierwsze to od takich spraw jest lekarz rodzinny, jak nie mam, to ona mi da kontakty do tych co akurat przyjmują nowych pacjentów (fajnie).
  • A po drugie, owszem mogą w tej klinice mnie zbadać też, ale mam się zdecydować na jeden powód wizyty, słownie JEDNĄ dolegliwość. Jak mam dwie, to muszę przyjść na  kolejną wizytę, bo mi ubezpieczenie (Medical Service Plan) tego nie pokrywa. No ok, dziwne, ale ok, ja mówię, że idę po konsultację ginekologiczną, a K. że po zbadanie krwi.

Dalej będzie o tym, co nam doktor powiedział w gabinecie, ale bez drastycznych szczegółów.

Zaczął od tego, że on nie jest zwolennikiem badania osób zdrowych, czyli nas, bo  jak się coś znajdzie, to dopiero będziemy mieć problemy.

Przede wszystkim się zestresujemy niepotrzebnie, a poza tym bank nam nie da kredytu na mieszkanie, albo polisy na życie, bo już będziemy mieć w medycznych papierach, że coś nam zdrowie szwankuje. No i w ogóle, twierdzi, jak się szuka, to się znajdzie, a po co? Lepiej się nie przejmować, lepiej nie naprawiać czegoś, co popsute nie jest (vide tytuł posta). Moja reakcja –  SZOK. Pytam o profilaktykę, o badania przesiewowe, o standardy. I co się okazuje? Że w Kolumbii Brytyjskiej sytuacja wygląda inaczej niż bym to sobie wyobrażała. Na przykład – nie robią kobietą USG piersi (podobno szkodliwe). Aha, no a jak to się ma do tych wszystkich różowo-wstążkowych marszów i nawoływania do zwiększenia świadomości na temat raka piersi? No nijak się ma, nie ma takich badań i już.

Dalej w temacie kobiecych badań – cytologia owszem jest , co roku, a w takim np. Ontario podobno rzadziej (słowa lekarza).

Kiwa głową ze zrozumieniem i tłumaczy, że muszę zweryfikować swoje oczekiwania wobec tutejszej służby zdrowia, bo oni co i rusz mają jakieś audyty, a za zlecanie badań zdrowym ludziom dostają po łapkach.

OK, to może chociaż tabletki dostanę? I tu pozytywne zaskoczenie – są refundowane częściowo, jupikajej (w Polsce chyba nadal nie są?).

Co do badań męskich, się nie będę rozwodzić, Kuba dostał skierowania gdzie trzeba, więc się zbada. P0 raz kolejny się przekonaliśmy, że służba zdrowia działa tutaj na innych zasadach, nie piszę specjalnie  gorszych – lepszych, tylko innych, trzeba się przyzwyczaić.

Podsumowując tę scenkę rodzajową dzisiejszą, chcę napisać o naszych przemyśleniach już po wyjściu od doktora (skąd inąd miły był i powiedział, że Polacy robią najlepszą kapustę na świecie i że on nie tyka nawet kijem bigosu przygotowanego przez nie-Polaka).

✔ wpis – poradnik o służbie zdrowia → KLIK

✔ wpis – o kanadyjskim dentyście → KLIK


Rozmawialiśmy sobie z K., że w sumie takie podejście –  zostawmy jak jest, póki nie jest zepsute (albo chore) – już kilka razy dało nam się zauważyć w kontaktach z Kanadyjczykami.

Weźmy na przykład sprawę naszej pralki. Właścicielka mieszkania jeszcze we wrześniu mówiła, że pralkę nam wymienią. Dawaliśmy znać, że głośno chodzi, że jakieś tam elementy powyginane są, ale temat się urwał, powiedziała: skoro pracuje, to niech będzie. No i proszę ze trzy tygodnie temu, K. daje jej znać, ze pralka cieknie. Nie mija nawet tydzień, kiedy podłoga w sypialni przylegającej do łazienki puchnie. A kulminacją był nocny alarm pożarowy, który zerwał WSZYSTKICH mieszkańców z łóżek o 2 nad ranem. Staliśmy sobie wszyscy na ulicy (dobrze, ze ciepło było), koło wozów strażackich i słyszymy, że alarm spowodowało spięcie instalacji elektrycznej, na którą skądś kapała woda. Aha, no możecie się domyślić, co nam przyszło do głowy – yeap, pralka zawiniła. No i teraz właścicielka mieszkania ma ze trzy razy większy (i kosztowniejszy) problem niż gdyby nam tę  18letnią pralkę wymieniła zeszłej jesieni. No ale nie chciała, bo przecież pralka działała.

Więc jak działa, to nie ruszać.

W pracy też to mamy – proces jest do dupy, ale nikogo nie interesuje, żeby go usprawnić, żeby życie ułatwić. Działało tak zawsze, zostawmy, aż się nie wywali. A wywali się NA PEWNO, i wtedy dopiero będzie.

No więc tak, refleksją się podzieliłam. Zdrówka!